O1: […] No nie wiem, czy panowie wyobrażacie sobie, jak się kiedyś transport na wsi odbywał. To było drewniane koło, szprychy drewniane i opasane żelazną obręczą. Ja to oglądałem. Chyba tydzień pokazywali, jak to się robi.
O [śmiech] O1: W telewizji.
O2: No tak.
O1: I dorwałem takie koło, żeby koła nie zmarnować. Żeby ktoś… Jak ktoś kiedyś zobaczy, żeby nawet się spytał: „Co to jest? Do czego to służyło?”. Odnowiłem to już, ale nie mam czasu, bo ugór akurat teraz robię. Na [00:23:32]…
O2: A oś masz? Wszystko masz czy tylko same koła?
O1: Tam jest 5 dobrych kół. Ja jedno dopiero wyczyściłem z błota…
O2: Ale same koła czy z osiami, ze wszystkim?
O1: Wszystko!
O2: Aha, wszystko.
O1: Wszystko. Kompletne koła są. Bo [00:23:44] to ja [00:23:45]…
O2: A drabinę dostałeś czy nie?
O1: Proszę?
O2: Drabinę do tego? Czy już nie ma drabin?
O1: Kupiłem, ale tata zmarnował kiedyś. Były drabiny. Nie wiem, a w stodole może stryj gdzieś zakamuflował. Chociaż wątpię, bo…
O2: A ośnice są [śmiech]?
O1: To to ja mam. Ośnice mam. To to mam.
O2: Panowie nie wiedzą, co to jest [00:24:04] [wrażenie uśmiechu].
B2: Ośnica? Co to jest?
O2: A to jak jest wóz drabiniasty, takie od osi, od koła – wspornik szedł – od [00:24:14].
O1: Dębowy.
O2: Dębowy. I ta drabina się trzymała tego.
O1: Bo drabinę na konnicę się nie kładło, tylko na te właśnie [00:24:23] ośnice.
O2: [śmiech] B2: To ciekawe urządzenie.
O1: Ja to mam. Schowane gdzieś tam to jest. Po prostu, żeby się drabina nie rozłożyła…
O2: Ja nie wiem, czy to nie jest pokazane we „Chłopach”.
O1: Tak.
O2: Bo wóz drabiniasty był.
O1: Tak.
O2: Tam chyba jest pokazane.
O1: Tam może być pokazane.
O2: Jak ktoś chce zobaczyć, jak to wyglądało, wóz drabiniasty, to chyba może to zobaczyć.
O1: No tak się woziło snopki, bo pomosty to są [00:24:50]. I tym się jeździło, woziło węgiel, zboże w workach. Ziemniaki z pola, etc. Natomiast do zboża trzeba było coś szerszego odrobinę i długiego, żeby tych snopków za jednym podejściem jak najwięcej…
O2: Można było złamać też.
O1: Można było, tak. W każdym razie ja przechowuję. Mam jeszcze naczelnik koński. Prusiorek koński.
O2: A ja mam jeszcze pęta końskie metalowe z kluczami.
O1: Ale mam jeszcze [00:25:22]…
O2: A masz coś takiego, panie Janie?
O1: Nie.
O2: A widzisz, a ja mam. Zaginało się koniowi na nogi…
O1: Żeby nie uciekał.
O2: Żeby złodziej nie ukradł. U nas na [00:25:33] krótkie są.
O1: Tak, tak [śmiech].
O2: Klucz zakręcił [wrażenie uśmiechu] i konie mu zabrał. I koń był [00:25:41] nie być. Przed złodziejami.
O1: Jeszcze mam nawet to, co używałem z ojcem do młócenia zboża, czyli cepy.
O2: A panewki masz dobre [wrażenie uśmiechu]? Panewki dobre są [wrażenie uśmiechu]?
O1: Ze skóry. W każdy razie takie urządzenia już… Sierp jeszcze tatowy mam. Zaraz, to było w „Pawlakach”?
O2: W „Pawlakach”.
O1: „Nie ma mocnych”?
O2: Tak [wrażenie uśmiechu].
O1: [pauza] Miałem to wszystko powyrzucać, sprzedać na złom, ale w pewnym momencie coś zapaliła mi się czerwona kontrolka, żeby jednak tego nie wyrzucać.