O2: [….] A coś takiego, jak „szmaciarze”? Kojarzycie państwo?
B1: Nie.
B2: Nie.
O2: Wiesz, o kogo mi chodzi?
O1: Tak, „szmetki, szmetki”.
O2: Szmat-gałgan [śmiech].
O1: Jeździli ludzie po wsi. Całą masą miał różnych…
O2: Nie. Zbierali surowce wtórne.
O1: Tak.
O2: Przeważnie wełniane, niewełniane, o takie, bo to kiedyś było to naturalny materiał. Nie teraz [00:31:52] te inne rzeczy. Kiedyś to był naturalny materiał. To szło [00:31:57], do przerobu. A w zamian nie płacił gotówką, tylko garnki, durszlaki – o, takie rzeczy. Handel wymienny. On to ważył, te szmaty, nie [wrażenie uśmiechu]? Ile ważyło, on to sobie przeliczał [wrażenie uśmiechu]. Kubek, nie kubek. Ja pamiętam, jak jeździli jeszcze końmi. Wozami.